Help I'm Alive!

Döndüm ben, sonunda tekrar yazacak gücü buldum kendimde. Daha kendinden emin, daha atlatmış "ellerim ti-te-riyor!" modunu. Saçları biraz daha kızıl, vücudu biraz daha el değmemiş...(yok yok çok el değdi çok...çokları geldi geçti içimden ama bu bir başka yazının konusu sanırım). Güzel şeyler oluyor nitekim, hala şaşırabiliyorum mesela bazı şeylere, kendime kurallar koyup koyup hala bozmayı başarabiliyorum o kuralları, yakıp yıkıp geçmeyi kendi yıkıntılarımın, enkazımın arasından yürüyüp yerde bitmiş bir küçük ot buluyorum bazen, koparıveriyorum yerinden, sadece benim olsun diye.

Güzel dostlar var yine, sabaha çıkacak mıyım bilemediğim geceler, hah bir de unutmadan çok güzel bir adam var...(Onu da uzun uzun anlatacağım bir ara).Kim olduğunu bile daha doğru düzgün bilmiyorum .Kendimi salak ergen kızlar gibi hissediyorum yani.

Tamamen platonik.